Dorosłym wcale nie jest łatwiej z atopowym zapaleniem skóry

Mogłoby się wydawać, że dorosłym łatwiej jest zaakceptować chorobę i z nią walczyć, jednak wcale tak nie jest. Mój mąż z atopowym zapaleniem skóry zaczął zmagać się kilka lat po skończeniu 30 ale żeby nie miał zbyt prosto w pakiecie dostał astmę na tle alergicznym wraz z potężnym pakietem alergii. Niestety cały rok jest dla niego koszmarem bo niezależnie od pogody i pory roku zawsze się znajdzie alergen, który powoduje u niego napady astmy i zaostrzenia atopowego zapalenia skóry. 

Niestety nie jest to łatwa walka a wiadomo jak to bywa z facetami dla nich choroba nigdy nie jest łatwa a azs bywa naprawdę paskudny. Teraz gdy nadchodzi wiosna jest tym trudniej, że bardzo się zaostrzył azs zmiany obejmują już nie tylko nogi ale i ręce a teraz brzuch i powoli plecy. Niestety kończy się to tym, że mąż ma zabandażowane nogi i ręce córki się śmieją, że tata jest mumią.
Na szczęście mąż wkrótce idzie na kontrolę do lekarza o może lekarz przepisze jakieś mocniejsze środki na opanowanie całego zestawu :(.

Najgorszy w tym wszystkim jest świąd, który po zastosowaniu emolientów ustępuje na jakiś czas a potem słychać tylko w nocy drapanie bo mąż drapie się nawet przez sen. Na szczęście opatrunki i bandaże niwelują go na długi czas. Ostatnio Michasia zapytała mnie czy i ona też będzie tak jak tata musiała nosić opatrunki z bandażami. Odpowiedziałam jej, że mam nadzieję że nie i jej azs się aż tak nie zaostrzy. Na domiar złego jakby było mało osób z azs w domu dołączyłam ja i u siebie widzę już początki :( tak więc już cała nasza rodzinka ma.

A na deser mój małż, który zgodził się na pstryknięcie zdj :) w swym bandażowym wdzianku